Je hebt gebouwd aan een stevige carrière
Je invloed is gegroeid en je mag oprecht trots zijn op wat je hebt neergezet. Je hebt veel tijd, aandacht en energie gestoken in je ontwikkeling, in persoonlijke groei, in bewustwording en in leiderschap. Aan de buitenkant klopt het plaatje, maar vanbinnen is er iets verschoven. Iets dat je niet meer kunt negeren.
Die beweging laat zich niet altijd meteen zien, soms pas wanneer het stil wordt. Een vermoeidheid die niet verdwijnt, een twijfel die je niet kunt verklaren. Of een helder inzicht dat onverwacht binnenkomt. Er resoneert iets niet meer. Niet omdat je hebt gefaald, maar omdat je veranderd en gegroeid bent, als leider en als mens. Wat je ooit vleugels gaf, is verworden tot een pantser dat je begrenst. Weliswaar niet direct zichtbaar aan de buitenkant, maar tastbaar in je binnenwereld.
De keuzes die je maakt, zijn minder vanzelfsprekend geworden. Je ervaart een innerlijk conflict. Je merkt dat je energie weglekt in gesprekken die je eerder voedden. Je blijft in beweging, maar vanbinnen groeit het verlangen naar een dieper thuiskomen, naar een ruimte om te mogen zijn wie je ten diepste bent.
Onderweg ben je gaan functioneren vanuit verwachtingen, patronen en dynamieken. Je voelt intuïtief dat het anders mag. Misschien zelfs dat het noodzakelijk is. Niet als afwijzing van wat was, maar als uitnodiging om dieper te landen in wie je werkelijk bent. Leiderschap dat niet leunt op modellen, maar geworteld is in jouw bestaansrecht. Geen beheersing of controle als uitgangspunt, maar bewuste, belichaamde aanwezigheid in elk moment, in elk aspect van je leven.
Echt bezield leiderschap vraagt om moed. Om de bereidheid te zien wat je eerder nog niet kon of wilde erkennen. Niet alleen wat zichtbaar is, maar ook de delen die je liever verborgen houdt. Patronen die zich blijven herhalen, overtuigingen die nog steeds je keuzes sturen. Beschermingsmechanismen die je ooit dienden, maar inmiddels in de weg zijn gaan staan.